Telefoniczna obsługa klienta leży. Na leżakach, w wiklinowych fotelach. Z miękką poduszką tam, gdzie frustracja nie dociera.

Za siedmioma górami, za siedmioma lasami oglądać niecnej karety już nikt nie chciał, ale pozwolono jej wykonać ostatnie zadanie.

Adrian na przyjęcie przychodzi ostatni, by wszyscy zauważyli jego wejście. Adrian jest próżny. Adrian lubi, gdy o nim się dyskutuje. I nie jest przy tym pewny, co chce powiedzieć.

Czy w tej tęsknocie do czegoś Wielkiego należy szukać źródeł tak ogromnego entuzjazmu, z jakim powitaliśmy nie tylko miliony uchodźców, ale i niebiesko-żółtą symbolikę?

Minęły święta, życzyliśmy sobie wszyscy jak najlepiej. A przed nowym rokiem będziemy robić postanowienia. A może sobie obiecajmy, że powiemy tym wszystkim briefom o cudownych uzdrowieniach: "sprawdzam"?

Czy chociaż raz odbyła się w naszym kraju jakaś pikieta w obronie języka albo zdrowego rozsądku w serwisach informacyjnych?

Nie wiem, czy państwo zauważyli, ale obecnie na każdym ogrodzeniu i parkanie otaczającym budynki użyteczności publicznej, a tych w Alejach Ujazdowskich jest wiele, wiszą niekończące się serie plansz i plakatów promujących poszczególne urzędy.

To już siódmy felieton, który piszę dla "Media Marketing Polska". Niechże się wreszcie z czegoś ucieszę. Koniec z reklamozą w moim mieście.

Perfekcyjnie przygotowane do wywiadu opisują swoje życie zdaniami, które znają z reklam lub seriali. Lubią książki, chodzą do kina albo na przedstawienie córki do domu kultury.

Jak daleko można się posunąć, by zdobyć uznanie odbiorców? Czy cel uświęca środki? Gdzie powinna kończyć się fikcja?